گرایش محققان کشاورزی پیرامون مشارکت با کارکنان ترویج و کشاورزان (پژوهشی در سه استان چهارمحال بختیاری، اصفهان و خوزستان)

گرایش مثبت محققان، کارکنان ترویج و کشاورزان به همکاری با یکدیگر، لازمه رهیافتهای مشارکتی است . هدف این مطالعه عبارتست از: سنجش گرایش محققان پیرامون مشارکت با کارکنان ترویج و کشاورزان و شناخت متغیرهای مرتبط با آن در مراکز تحقیقات کشاورزی چهارمحال و بختیاری، اصفهان، صفی آباد و خوزستان. داده ها با استفاده از ابزار پرسشنامه و روش مصاحبه در پاییز 1377، همچنین تحلیل اسناد بدست آمده اند. یافته ها نشان داد که ستاده ها و بازخورد تحقیقات ، همکاری محققان با کارکنان ترویج و کشاورزان، و آشنایی با ترویج و جامعه کشاورزی در حد پایینی است . جهت گیری به سمت تحقیقات تک رشته ای است . گرایش پیرامون مشارکت با کارکنان ترویج، کشاورزان و محور قرار دادن کشاورزان به ترتیب مثبت ، نسبتا مثبت و منفی است . محققان دارای تجربه تحقیقاتی بیشتر، همکاری بیشتر با کارکنان ترویج، موقعیت علمی پایین تر، دارای پست مدیریتی و شرکت بیشتر در سمینارها و گردهمایی های مربوط به ترویج گرایش مثبت تری به مشارکت با کارکنان ترویج دارند. محققانی که ایده های تحقیقاتی را براساس نیاز کشاورزان بدست آورده اند و کشاورزان از تحقیقاتشان بازدید بیشتری داشته اند گرایش مثبت تری به مشارکت با کشاورزان دارند. آنان با دیدگاه حرفه گرایی معمول از مزارع کشاورزان بازدید می کنند. محیط یادگیری و اجتماعی محققان مبتنی بر مدل انتقال تکنولوژی است . گرایش محققان تحت تاثیر افکار همکاران و مدیرشان قرار دارد. پیشنهادهای زیر ارائه می گردد: 1) تقویت دیدگاههای مبتنی بر مشارکت با کارکنان ترویج و تغییر دیدگاههای سنتی انتقال تکنولوژی، 2) فعالیت های مشارکتی با توجه به نظرات محققان شروع گردد، 3) در راستای تغییر گرایش ها به همه محققان توجه شود و 4) توجه به مساله یابی و بازدیدهای مبتنی بر یادگیری از کشاورزان.